Te vroeg uit ons midden weggetrokken op 22 September 1999
Zijn leven stond in het teken van zijn club, hij was VOK
Hij was de drijvende kracht achter al onze organisaties,
voor, tijdens en na.
Dank zij hem is het plein nu zo glad als een biljartlaken
en zijn de lijnen rechter als nooit tevoren
met behulp van zijn nieuwe lijnentrekker;
“mijn Rolls Royce” zei hij dan.
Zonder hem zal het niet meer hetzelfde zijn.
Zaterdag 8u30. Hagel, wind, zon of regen. De deuren van de chalet zwaaien open, het berghok wordt geopend en de lijnentrekker komt naar buiten gerold.
Zaterdag 9u15. De chalet wordt opgekuist, de tafels gecontroleeerd. Eventjes word er gesakkerd dat het er weer vuil bijligt, maar alles wordt afgewassen. De percolator en de frigo’s worden gevuld.
Zaterdag 11u30 stipt. Alles moet wijken want het eten staat klaar.
Zaterdag 12u15. De deuren van de chalet zwaaien opnieuw open. Eentje, altijd dezelfde duikt achter de toog en speelt de gastheer.
Zaterdag 13u. tot 17u30. Elke match wordt aandachtig gevolgd. Maar intussen wordt de toog bediend, de ballen gehaald en de kleedkamers gecontroleerd.
Zaterdag 17u30 ten allerlaatste, wordt het AVVV gebeld.
De zaterdagen zullen nooit geen zaterdagen meer zijn. De zondagen geen zondag. Onze feestdagen vast en zeker geen feestelijke dagen.
V.O.K. zal nooit V.O.K. meer zijn.
De V van Voetbal blijft verweesd achter. Sinds het begin als stichter, bestuurder en speler van VOK was je geen ogenblik uit onze club weg te denken.
Talentvolle voetballer, waar zeker een hogere carrière inzat (Ja Gerrit, je hebt het van geen vreemden) bleef je wel bewust altijd bij je VOK. Eerst alleen met de jongens van Jezus-Eik, dan met spelers uit de hele streek.
We bleven ploeteren op velden buiten Jezus-Eik maar we beleefden enorm veel plezier. Tot er op een dag de mogelijkheid kwam om je droom, en de onze, te verwezenlijken.
Een eigen voetbalveld, met alles erop en eraan in ons Jezus-Eik. We moesten alles zelf bouwen. Duizend plannen en duizenden werkuren met de inzet van de spelers en het bestuur. Weer was je altijd aanwezig. Afbreken, opruimen, gelijkmaken, opbouwen, zaaien, schilderen, soms even pauzeren voor een pintje. En dan weer keihard doorgaan.
Voetballen was plezier maken voor jou. Het nieuwe seizoen is maar pas gestart. Opnieuw met drie ploegen. Jij nam samen met Stef de jongste ploeg in handen. Die jongeren zullen nog dikwijls aan je inzet en karakter denken bij een off-day. Maar vooral met plezier mee leven met VOK en aan je denken in goede dagen.
Maar de V zal nooit geen echte V meer zijn.
Ook de O van VOK zal nooit meer dezelfde zijn.
Want hoe groter VOK werd, hoe verder gingen onze reizen. Jij snakte zo naar die uitstappen. Zes maanden op voorhand kon je er niet meer over zwijgen. Het was voor jou de bekroning van een geslaagd voetbaljaar. Iedereen die voor het eerst meeging, kwam bij jou om te vragen hoe het was met VOK op reis te gaan. Kleurrijk kon je vertellen van wat er allemaal te beleven was in Engeland, Bacharach, Bruttig of Boulogne sur Mer. Nog slechts met zijn drieën hadden jullie alle reizen meegemaakt, telkens werd de vraag gesteld hoelang dit nog zo verder ging?
Nog heel lang, want in ons hart zal je telkens weer meereizen.
Je orgelpunt voor de O van Ontspanning was onze nieuwe feestzaal. Dagen en dagen heb je gewerkt aan de verbouwing. Samen met Willy, Tony, Sylvain en vele anderen maakte je hier weer een juweeltje. De toog was je pronkstuk. Er moest en zou een installatie komen met alles er op en er aan. Je kreeg je zin. Op 23 April werd je laatste droom waar.
De O van VOK kon volop bloeien, omeletttenkermis, souper en andere feesten zouden er aankomen.
Maar de O zal voor niemand van ons nog een echte O zijn.
Maar vooral de K zal compleet anders zijn want we hebben een kameraad verloren. De Kring van VOK is verbroken, een onmisbare schakel is weggevallen.
Een kameraad, een vriend, een makker en een broer voor ons allen is weg.
Samen maakten we nog de grootste plannen voor het jaar 2000. Het zou ons jaar worden. VOK, onze Voetbal en OntspanningsKring wordt 25 jaar.
Je zei we bedenken de zotste plannen, samen zullen we ze realiseren. Een heel jaar lang zullen we er weer voor gaan.
VOK zal 25 worden maar VOK zal nooit VOK meer zijn.
Als je tijd hebt, creëer dan hierboven je eigen stukje VOK. En als onze tijd zal gekomen zijn, leidt er ons dan rond, zoals je fier iedereen bij VOK gidste en verwelkomde. We zijn er zeker van dat je ons zal staan op te wachten, klaar om te helpen, gereed om er in te vliegen. En net voor afsluiten zal je zeggen, we gaan er nog eentje doen.
En we zullen weer samen zijn zoals we 25 jaar lang samen waren.
Dag Jean-Marie, dag Jamme, dag broer, het gaat je goed.